Με διπλή Τόνι Κολέτ σε καλοκαιρινή διάθεση, επαναφορά του κινηματογραφικού ζευγαριού Σούζαν Σάραντον και Ρίτσαρντ Γκιρ, επανέκδοση του Νονού (και όχι μόνο) και τον ελληνικό ογκόλιθο σε μαύρες αποχρώσεις, ξεκινάει κινηματογραφικά αυτή η εβδομάδα.
Ένα όμορφο πρωινό (Un beau matin)
Έχοντας ευχή και κατάρα την αγάπη των μαθητών του πατέρα της, που σε κάθε ευκαιρία της αναφέρουν τη σημαντικότητα που είχε στη ζωή τους, η Σάντρα (Λεά Σεϊντού) πρέπει να πάρει απόφαση να τον βάλει σε μονάδα φροντίδας. Το προχωρημένο αλτσχάιμερ του πλέον είναι σαρωτικό για όλους τους. Όταν θα συναντήσει τον Κλεμάν θα δει για πρώτη φορά μετά από καιρό τί σημαίνει «Ένα Όμορφο Πρωινό», ή έστω κάποιες στιγμές που σε κάνουν να ελπίζεις στην ομορφιά της ζωής.
Η Μια Χάνσεν-Λαβ δομεί μια χαμηλών εντάσεων ταινία που επιτρέπει στην περιζήτητη πρωταγωνίστρια της Λεά Σεϊντού να δώσει ένα ρεσιτάλ εσωτερικής ερμηνείας. Χωρίς πολλές ανατροπές αλλά με ξέχειλη ευαισθησία, η ταινία μπορεί να αδυνατεί να βρει την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί, περιδιαβαίνει όμως με σταθερό βήμα στους σταθμούς που μοιράζεται ψηφίδες της αναζήτησης της.
Black Stone
«Πέτρα που κυλάει, μαλλί δεν πιάνει» λέει ο σοφός λαός μας. Για τους δύο κινηματογραφιστές που θα πέσουν τυχαία πάνω στην απελπισμένη να βρει τον γιό της Χαρούλα, αυτή η λαϊκή ρήση δεν θα έχει βάση, καθώς ακολουθώντας της προσπάθειες της θα μας γνωρίσουν την ψυχή της μάνας που βασανίζεται, αλλά και τα βάσανά της που την έχουν διαμορφώσει ανάλογα. Με πολύ-πολύ χιούμορ και ειρωνική ματιά στα κλισέ, με το «Black Stone» (που βραβεύτηκε πρόσφατα και στο SFGFF) γνωρίζουμε συμβολικά την «αναπηρία» που φέρει η Ελληνική [αγία] οικογένεια, τον σύγχρονο ρατσισμό αλλά και την ένταξη των μεταναστών στις ελληνικές παραδόσεις, την τραγωδία στο reality show που κλείνει κάθε διαμέρισμα πίσω από τις κλειστές του πόρτες.
Ιδιαίτερα η Ελένη Κοκκίδου και ο Νέγρος του Μοριά (Kevin Zans Ansong) σε Γουντιαλενικές στιγμές που κοιτάνε μέσα στην κάμερα και λένε τον καημό τους, τα αστεία τους, τις αγωνίες τους, κλείνουν το μάτι στον νέο ρεαλισμό της υπερέκθεσης μπροστά στην κάμερα. Όλα γίνονται τσουναγκαρού, που λένε και οι Ιάπωνες… Τώρα, αν τελικά κάτι δεν σας κολλάει, μη ρίξετε «μαύρη πέτρα ξέμαυρη και από το χάος ξεμαυρότερη» καθώς μόνο «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Transformers: Η εξέγερση των θηρίων
To «Η εξέγερση των θηρίων» μας ταξιδεύει σε μια νέα περιπέτεια στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, με τους Autobots σε πρώτο πλάνο και με μια εντελώς νέα φατρία Transformers, τους Maximals, οι οποίοι θα τους ακολουθήσουν για να αντιμετωπίσουν τον Unicron σε μια επική μάχη.
Με 6 πρόσφατες ταινίες (και το «bumblebee» για να μη μείνει παραπεσμένο), η νέα ταινία δεν προσφέρει κάτι νέο στο είδος, εκτός από την υπερκατανάλωση ποπ-κορν σε θερινούς που επενδύουν στον καλό ήχο.
Master Gardener
Το να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τις λεπτές αποχρώσεις των αρωμάτων και των χρωμάτων των λουλουδιών προδίδει μια ψυχή διαφορετική από αυτή του μέσου όρου. Με μια ενδιαφέρουσα λεκτική καταγραφή κήπων εισαγόμαστε στον διάκοσμο των χαρακτήρων του «Master Gardener». Ο ψυχρός και αποστασιοποιημένος διακοσμητής κήπων Νάρβελ Ροθ (Τζοελ Έτζερτον), θα αναλάβει να εκπαιδεύσει την ανιψιά της εργοδότριάw του (Σιγκούρνι Γουίβερ) και να την εισαγάγει στην τέχνη του. Η ομορφιά της ζωής του πλέον δεν θα περιορίζεται στα λουλούδια, δυστυχώς όμως οι όμορφες αναμνήσεις θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου… και ένας παλιότερος πυροβολισμός [ή οι αναμνήσεις από τις καταχρήσεις] θα συνεχίσουν να ματώνουν την -κατά τη γνώμη του- επουλωμένη του καρδιά.
Η νέα ταινία του σκηνοθέτη του «ταξιτζή» Πολ Σρέιντερ έχει κομψότητα, εσωτερικό ρυθμό και ατμόσφαιρα. Βραδυφλεγής, σε τοποθετεί στο κέντρο ενός κήπου ψυχικής καταγραφής και σου επιτρέπει να εστιάσεις το βλέμμα σου εκεί που ανθίζει η προσωπική ανάγκη του εκάστοτε θεατή.
Να σου γνωρίσω τους γονείς μου (Maybe I do)
Η Μισέλ ανακοινώνει στους γονείς της ότι θα παντρευτεί τον Άλεν, χωρίς να γνωρίζει ότι χιαστί οι άνθρωποι της έχουν… ξανασυναντηθεί… και το μυστικό τους πρέπει να μείνει κρυφό έστω μέχρι τοn γάμο. Και αυτή, με τη δροσιά του καλοκαιρινού αέρα, ικανοποιεί τις ανάγκες των θεατών που μια θέλουν να βλέπουν τη μεγάλη οθόνη, μια το κινητό τους… και η δράση να βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο σημείο. Οι στιβαροί πρωταγωνιστές και η οικειότητα που νοιώθουμε προς τα πρόσωπά τους είναι η σωτήρια λέμβος.
Μια παντρεμένη γυναίκα (Une femme mariée)
Και δες συγγένειες με την προηγούμενη ταινία… Στο «Μια Παντρεμένη Γυναίκα», η Σαρλότ διατηρεί ερωτική σχέση με έναν νεαρό ηθοποιό προσπαθώντας να βρει μια χαραμάδα φως στον βαλτωμένο γάμο της με τον Πιερ. Όταν η Σαρλότ θα διαπιστώσει ότι είναι έγκυος, θα ξεκινήσει να ζει με λιγότερη ανεμελιά, καθώς δεν γνωρίζει ποιος ίσως είναι ο πατέρας του παιδιού της. Η παραγνωρισμένη στην εποχή της ταινία του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, μιλάει για τον ψυχικό θάνατο και τα φαντάσματα που έχουμε κληθεί να ζούμε, από δική μας επιλογή. Στην πραγματικότητα είναι ένα σχόλιο στον θάνατο της δέσμευσης και τις συνέπειες του.
Επίδοξοι Κληρονόμοι (The estate)
Η Καθλίν Τέρνερ είναι η θεία που δεν θα θέλαμε να έχουμε στο «Επίδοξοι Κληρονόμοι»: κακότροπη, αγενής, απότομη και καχύποπτη. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, μαζεύονται γύρω της μακρινοί συγγενείς – κοράκια περιμένοντας κάτι από την περιουσία της. Για να το αποκτήσουν αυτό το κάτι, είναι έτοιμοι για όλα.
Άννα Φάρις, Ρόζμαρι Ντε Γουίτ και Τόνι Κολέτ τροχίζουν τα δόντια τους ελπίζοντας να κατασπαράξουν τη γέρικη σάρκα της ηρωίδας που υποδύεται η Καθλίν Τέρνερ. Η σκατοψυχιά της τελευταίας κάνει τον θεατή να μπει στη θέση του απατεώνα, να τις συμπονέσει και… να ελπίζει κάποια από όλες τους να κερδίσουν αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη. Η ταινία βασίζεται στο σκοτάδι των απελπισμένων που ψάχνουν μια ευκαιρία ανάμεσα σε κάκτους και καρφίτσες. Υπάρχουν σημεία που γελάς πολύ, όχι με τις καταστάσεις αλλά με την άνεση που τις υποδέχονται υποτακτικά και καρτερικά.
Mafia Mama
Δεύτερη Τόνι Κολέτ για αυτήν την εβδομάδα. Αυτή τη φορά ως Κριστίν, που πιάνει τον άντρα της να την κερατώνει, την ίδια περίοδο που το παιδί της ετοιμάζεται για σπουδές. Όταν θα κληθεί να αποχαιρετήσει έναν συγγενή [με τον οποίο δεν είχε πολλά-πολλά] στην Ιταλία με πληρωμένα όλα τα έξοδα, θα αισθανθεί ότι το σύμπαν της προσέφερε διακοπές και χαλάρωση. Δυστυχώς, η Μπιάνκα (Μόνικα Μπελούτσι), θα την επαναφέρει γρήγορα στην πραγματικότητα, όταν της αποκαλύψει ότι ο νεκρός συγγενής της ήταν αρχηγός της μαφίας και στη διαθήκη του της αφήνει την αυτοκρατορία του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Παλιάς κοπής κωμωδία που παρ’ όλα τα κλισέ της, γεμίζει με ενέργεια από την Τόνι Κολέτ, η οποία δεν διστάζει στιγμή να τσαλακωθεί. Η σκηνοθέτης του «Λυκόφωτος» και του «Μου λείπεις ήδη» Κάθριν Χάρντγουικ, συνεργάζεται με τη σκηνοθέτη και συγγραφέα του «Μαντάμ», δημιουργούς που έχουν ξανασυνεργαστεί με την Αυστραλή ηθοποιό και -πιθανότατα- γνώριζαν την άγνωστη στο ευρύ κοινό πτυχή του ταλέντου της: την αμεσότητα.
Η κακοσχεδιασμένη στο χαρτί φάρσα, σαν τσιχλόφουσκα για το μυαλό, δείχνει πως μπορούν να αναδυθούν κωμικά ταλέντα που έχουν ήδη κατηγοριοποιηθεί.
Ο νονός (The Godfather)
Και από τη μουσαντή «νονά» της προηγούμενης ταινίας, πάμε στον ορίτζιναλ. Ο ακούραστος 50χρονος «νονός» δεν χρειάζεται συστάσεις και αναλύσεις. Για το ονόρε, ακολουθεί η υπόθεση για το αξεπέραστο αριστούργημα του Κόπολα: Ο Μάικλ Κορλεόνε, ο νεότερος γιος ενός ισχυρού μαφιόζου στη Νέα Υόρκη, μπαίνει στην οικογενειακή επιχείρηση όταν ο πατέρας του γίνεται στόχος δολοφονίας.
www.ertnews.gr
