Η έξαρση των φυσικών καταστροφών στη χώρα μας από το 2015 και μετά, τόσο σε αριθμό όσο και σε σφοδρότητα, θέτει σε πρώτο πλάνο την ανάγκη ασφάλισης, ως πολύτιμο εργαλείο στην προσπάθεια θωράκισης της περιουσίας απέναντι σε ακραία φαινόμενα.
Ειδικότερα η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι κατατάσσεται μεταξύ των πιο σεισμογενών περιοχών της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου, είναι ανοχύρωτη έναντι τέτοιων κινδύνων, αλλά και γενικότερα έναντι των φυσικών καταστροφών που έχουν ενταθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής, όπως είναι οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες και οι καύσωνες.
Τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι πολύ συχνότερα στις επόμενες δεκαετίες, με όλες τις ανθρωπιστικές και οικονομικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
Το 2023 ήταν ιδιαίτερα επιβαρυμένο για τη χώρα μας. Οι πυρκαγιές στον Έβρο και σε άλλες περιοχές και οι πρωτοφανείς πλημμύρες στη Θεσσαλία άφησαν πίσω τους δεκάδες ανθρώπινα θύματα, καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος και πολύ μεγάλες απώλειες περιουσίας. Το 2024 αναμένεται να ακολουθήσει ανάλογη πορεία.
Μόνο για τις πλημμύρες της Θεσσαλίας και σε παρακείμενες περιοχές η Πολιτεία έχει καταβάλει μέχρι σήμερα συνολικά 171 εκατ. ευρώ για αποζημιώσεις και αυτό αντιστοιχεί σε ένα μικρό μέρος των τελικών αποζημιώσεων, που για το 2023 υπολογίζεται σε 3,8 δις ευρώ.
Οι Ασφαλιστικές Εταιρίες, εκτιμούν τις δικές τους αποζημιώσεις για τις δασικές πυρκαγιές και τις δύο καταιγίδες «Daniel” και “Elias” να φτάνουν τα 450 εκατ. ευρώ.
Συνολικά τα 20 τελευταία χρόνια οι ασφαλιστικές εταιρίες κατέβαλαν περίπου 1 δις ευρώ για αποζημιώσεις από Φυσικές Καταστροφές.
Αντίστοιχα το ελληνικό Δημόσιο, σε 2 χρόνια, την περίοδο 2020-2022, κατέβαλε 2,3 δις ευρώ για πυρκαγιές και πλημμύρες.
Το δεδομένο που αναδύεται εμφατικά από την ανάλυση των στοιχείων είναι ότι οι Έλληνες δεν διαθέτουν ασφαλιστική συνείδηση, με αποτέλεσμα το χάσμα ανάμεσα στις οικονομικές και ασφαλισμένες ζημίες, να εξελίσσεται σε απειλή τόσο για την κοινωνία όσο και για την Πολιτεία.
Μόνον το 16%-17%, δηλαδή το 1/7 περίπου των κατοικιών είναι ασφαλισμένες – κι απ’ αυτές, οι περισσότερες μόνον με τις βασικές καλύψεις και όχι έναντι των φυσικών καταστροφών, όταν σε άλλα κράτη της Ευρώπης το αντίστοιχο ποσοστό υπερβαίνει το 70%. Αντίστοιχα, το ποσοστό των ασφαλισμένων επιχειρήσεων που διαθέτουν τουλάχιστον ένα άτομο προσωπικό κυμαίνεται στην Ελλάδα γύρω στο 40%.
Η Ελλάδα δαπανά 6 φορές λιγότερα ποσά για Ασφαλιστικές καλύψεις ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της σε σχέση με το Μέσο Όρο της ΕΕ.
Κίνητρα για τη γεφύρωση του ασφαλιστικού “κενού”
Οι λόγοι είναι πολλοί και απαιτούν άμεσες πρωτοβουλίες από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Μεταξύ αυτών η συστηματική ενημέρωση για την αξία της πρόληψης και της κατανόησης των διαθέσιμων ασφαλιστικών προϊόντων, η παροχή κινήτρων και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τον κλάδο.
Αναφορικά με την παροχή κινήτρων όπως οι φορολογικές απαλλαγές, (με ολική έκπτωση των Ασφαλίστρων Φυσικών Καταστροφών από το φορολογητέο εισόδημα) και η έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ, δίνουν σημαντική ώθηση στην ασφάλιση, ενώ παράλληλα το κράτος επωφελείται αυξάνοντας τα έσοδά του.
Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται από το πρώτο έτος εφαρμογής του μέτρου έκπτωσης 10% στον ΕΝΦΙΑ, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι το μέτρο είναι κατ’ αρχήν καλό, αλλά το ποσοστό της έκπτωσης του 10%, είναι πάρα πολύ μικρό και πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον στο 25 % ώστε να υπάρχουν ουσιαστικά αποτελέσματα.
Πρόσφατη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος εκτιμά ότι η κλιματική Αλλαγή και οι συνεπακόλουθες φυσικές καταστροφές στη χώρα μας θα έχουν ως αποτέλεσμα, το συνολικό σωρευτικό κόστος να φτάσει έως το έτος 2100 το ποσό των 700 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή πάνω από 3 φορές το ελληνικό ΑΕΠ.
Το σενάριο αυτό καθιστά αυτονόητη την αδυναμία της πολιτείας να διαθέτει χρήματα από τον προϋπολογισμό του κράτους για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων. Προκύπτει, λοιπόν, ως απολύτως αναγκαίο να θεσμοθετηθεί με τη μορφή ΣΔΙΤ η συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.
The post Πρόκληση η κάλυψη του ασφαλιστικού “κενού” για φυσικές καταστροφές appeared first on Tourism Today.
